Het juiste doen met gas water en licht

De richting van het magnetisch veld wordt te allen tijde aangegeven door de richting van de magnetische fluxleidingen. De sterkte van een magneet heeft te maken met de ruimtes tussen de magnetische fluxlijnen. Hoe dichter de fluxleidingen bij elkaar liggen, hoe sterker de magneet is. Hoe verder weg ze zijn, hoe zwakker. De fluxleidingen zijn te zien door ijzervijlsel over een magneet te leggen. De ijzervijlseltjes bewegen en schikken zich in de lijnen. Magnetische velden geven kracht aan andere deeltjes die het magnetische veld raken.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

In de natuurkunde is het magnetisch veld een veld dat door de ruimte loopt en dat een magnetische kracht elektrische ladingen en magnetische dipolen doet bewegen. Magnetische velden zijn rond elektrische stromen, magnetische dipolen en veranderende elektrische velden.

Wanneer ze in een magnetisch veld worden geplaatst, staan de magnetische dipolen in één lijn met hun assen om evenwijdig te zijn met de veldlijnen, zoals te zien is wanneer ijzervijlsel zich in de aanwezigheid van een magneet bevindt. Magnetische velden hebben ook hun eigen energie en momentum, met een energiedichtheid die evenredig is met het kwadraat van de veldsterkte. Het magnetisch veld wordt gemeten in de eenheden van teslas (SI-eenheden) of gauss (cgs-eenheden).

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

Er zijn enkele opvallende specifieke soorten van het magnetisch veld. Voor de fysica van magnetische materialen, zie magnetisme en magneet, en meer specifiek diamagnetisme. Voor magnetische velden die ontstaan door het veranderen van elektrische velden, zie elektromagnetisme.

Het elektrische veld en het magnetische veld zijn componenten van het elektromagnetische veld.

De wet van elektromagnetisme werd opgericht door Michael Faraday.

Natuurkundigen kunnen zeggen dat de kracht en koppels tussen twee magneten worden veroorzaakt door magnetische polen die elkaar afstoten of aantrekken. Dit is als de Coulomb-kracht die dezelfde elektrische ladingen afstoot of tegengestelde elektrische ladingen aantrekt. In dit model wordt een magnetisch H-veld geproduceerd door magnetische ladingen die rond elke pool ‘gesmeerd’ worden. Het H-veld is dus als het elektrische veld E dat begint bij een positieve elektrische lading en eindigt bij een negatieve elektrische lading. Bij de noordpool wijzen alle H-veldlijnen weg van de noordpool (of ze nu binnen de magneet of buiten de magneet liggen) en bij de zuidpool (of ze nu binnen de magneet of buiten de magneet liggen) wijzen alle H-veldlijnen naar de zuidpool. Een noordpool voelt dan een kracht in de richting van het H-veld terwijl de kracht op de zuidpool tegenover het H-veld staat.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

In het magnetische-poolmodel wordt de elementaire magnetische dipool m gevormd door twee tegenover elkaar liggende magnetische polen van poolsterkte qm, gescheiden door een zeer kleine afstand d, zodat m = qm d.

Helaas kunnen magnetische polen niet los van elkaar bestaan. Alle magneten hebben noord/zuid-paren die niet van elkaar gescheiden kunnen worden zonder twee magneten met elk een noord/zuid-paar te creëren. Ook houden magnetische polen geen rekening met magnetisme dat wordt geproduceerd door elektrische stromen, noch met de kracht die een magnetisch veld uitoefent op bewegende elektrische ladingen.

Elektrische lading is een basiseigenschap van elektronen, protonen en andere subatomaire deeltjes. Elektronen worden negatief geladen terwijl protonen positief geladen zijn. Dingen die negatief geladen zijn en dingen die positief geladen zijn trekken elkaar aan (trekken). Hierdoor blijven elektronen en protonen aan elkaar plakken om atomen te vormen. Dingen met dezelfde lading duwen elkaar weg (ze stoten elkaar af). Dit wordt de Wet van Laden genoemd. Het werd ontdekt door Charles-Augustin de Coulomb. De wet die beschrijft hoe sterk de ladingen elkaar aantrekken en duwen, wordt de Wet van Coulomb genoemd.

Dingen die evenveel elektronen en protonen hebben zijn neutraal. Dingen die meer elektronen hebben dan protonen zijn negatief geladen, terwijl dingen met minder elektronen dan protonen positief geladen zijn. Dingen met dezelfde lading stoten elkaar af. Dingen met verschillende ladingen trekken elkaar aan. Indien mogelijk, zal die met teveel elektronen genoeg elektronen geven om het aantal protonen in die met teveel protonen voor zijn lading elektronen te evenaren. Als er net genoeg elektronen zijn om de extra protonen te evenaren, dan zullen de twee dingen elkaar niet meer aantrekken. Als elektronen van een plaats waar er te veel elektronen zijn naar een plaats waar er te weinig elektronen zijn, dan heet dat een elektrische stroom.

Als iemand met zijn voeten op een tapijt schudt en dan een koperen deurknop aanraakt, kan hij of zij een elektrische schok krijgen. Als er genoeg extra elektronen zijn dan kan de kracht waarmee die elektronen elkaar wegduwen genoeg zijn om een deel van de elektronen over een gat tussen de persoon en de deurknop te laten springen. De lengte van de vonk is een maat voor de spanning of “elektrische druk”. Het aantal elektronen dat van de ene plaats naar de andere beweegt per tijdseenheid gemeten als stroomsterkte of “elektronenstroomsnelheid”.

Als een persoon een positieve of negatieve lading krijgt, kan het de haren van de persoon opstaan omdat de ladingen in elk haar het van de anderen wegduwen.

Elektrische lading gevoeld wanneer men een schok krijgt van een deurknop of ander voorwerp is meestal tussen de 25 duizend en 30 duizend volt. Echter